Het weer(bericht) hier in Frankrijk

Waar ik woon in Frankrijk is het een landklimaat en dat betekent, dat de zomers over het algemeen iets warmer zijn en vrij stabiel, maar dat de winters ook heel koud kunnen zijn en heel langdurig.
Tot nu toe is de winter geen echte winter geweest hier, veel nattigheid maar niet al te koud en al weken kijk ik iedere dag naar het weerbericht in de hoop nu eens een echt goed pak sneeuw te krijgen om in de bossen rondom Collonge te fotograferen.
Dat kijken naar het weerbericht heeft niet geholpen, want iedere keer als er sneeuw voorspelt werd, kwam het niet. Wel heb ik iets anders merkwaardigs ontdekt. De franse televisie kent naast de vele reclamezenders ook drie echte tv kanalen, net als in Nederland. De zenders heten TF1, TF2 en TF3. Omdat ik geen tv kijker ben, maar er wel een heb, kijk ik in de tv gids op welke zender de "meteo"wordt uitgezonden en hoe laat. Nu is me één ding opgevallen: alle drie de zenders hebben ieder een volkomen verschillend weerbericht: bij de een gaat het regenen, bij de ander schijnt de zon en bij de derde komt er een storm aan en dat allemaal op dezelfde dag. De werkelijk achteraf bezien is dat geen van drieën gelijk had. De conclusie is dan ook als je wilt weten wat voor weer het wordt, kijk dan naar de drie zenders, dan weet je in ieder geval zeker , wat het niet wordt.
Je gaat over zoiets nadenken en ik kijk dan ook op de pc naar buienradar in Nederland, die ook Frankrijk beslaat, en zie dan dat dat wel iedere dag klopt als een bus! Wat is de oorzaak van deze onjuiste informatie?
Het antwoord zit hem in de aankondiging vooraf aan het weerbericht. Deze inleiding begint met de boodschap: Dit weerbericht wordt u aangeboden door:  en dan volgt er de naam van een bedrijf dat geld uitgetrokken heeft om op deze wijze reclame te brengen. Volgens mijn bescheiden mening (je moet voorzichtig zijn met dit soort dingen) heeft de sponsor invloed op de inhoud van het weerbericht. Is de sponsor een fabrikant van winterbanden, dan gaat het volgens het weerbericht sneeuwen. Is de sponsor een leverancier van regenkleding, dan gaat het ineens overal regenen.
Sinds ik dit ontdek heb, kijk ik maar naar de Nederlandse buienradar en weet vol trots aan alle Fransen in mijn omgeving het echte weerbericht te voorspellen. 
En vandaag is er eindelijk een beetje echte sneeuw gevallen in Collonge!

Spelen met licht

Het is iedere morgen weer een verrassing als ik de luiken van mijn kamer open doe. Achter de luiken is alles donker en dan ineens straalt het daglicht naar binnen of je kijkt tegen een muur van mist aan of alles is wit.
Iedere dag is anders wat betreft het licht en dat besef en zie je vooral als je een weids uitzicht heb, zoals hier in mijn huis in Collonge. Ik kijk ongeveer 10 km ver over weilanden, bossen en bomen. Aangezien mijn voorgevel pal op het zuiden ligt, komt 's morgens het licht van links en 's avonds verdwijnt het rechts en heb ik dus tweemaal per dag te maken met slagschaduwen over het landschap recht voor me uit. Het betekent dus ook iedere morgen en iedere avond weer verrassingen afhankelijk van het weer en de luchtvochtigheid.
Bij hoge luchtvochtigheid kleurt alles van rood naar paars via geel en oranje. 

Normaal gesproken is alles hier omstreeks deze periode wit van de sneeuw; maar dit jaar wil die maar niet komen. Wel veel vocht in de lucht en daarom s'morgens dikwijls met rijp versierde bomen, die zich afsteken tegen het rood of paars van de lucht. Hierbij een paar foto's van de afgelopen dagen, zomaar vanuit mijn kamer genomen. Wat een feest iedere dag!

Een gastenverblijf

De totale bebouwing van mijn onroerend goed hier in Frankrijk bestaat uit ongeveer 600 m2. Het hoofdgebouw is 50 meter lang en 10 meter diep en daarin zit mijn woning, mijn atelier en de galerie en verder nog ongeveer 250 m2 ongerept, dwz schuurruimte.
Aan het eind van dit hoofdgebouw zit nog een oude woning geplakt, die ooit omstreeks 1850 is neergezet en toen het hoofdverblijf was van de aldaar gevestigde boerenfamilie. De rest van de gebouwen is later bijgegroeid en het nieuwste gedeelte is ongeveer 100 jaar oud.

Die oude woning uit 1850 is later gebruikt als stalruimte en maakt op dit moment een ruïne-achtige indruk en is dat feitelijk ook. Maar..de muren zijn 50 cm dik en in uitstekende staat en het pand is goed droog vanwege de hoger gelegen ligging. Deze hogere ligging is ook de veroorzaker van een geweldig uitzicht!
Omdat het huisje wat naar achteren ligt tov het hoofdgebouw, biedt het aan de mogelijke bewoners ook nog eens de nodige privacy, als het natuurlijk ooit bewoond gaat worden.

Dat laatste zou weleens kunnen gebeuren; ik heb voorzichtige plannen om komende zomer met behulp van de nodige vrijwilligers dit huisje te restaureren tot gastenverblijf. Ik ben aan het passen en meten geweest met als resultaat een aardige miniatuurweergave (schaal 1:30) van die mogelijke woning. De totale vloeroppervlakte van de begane grond is ongeveer 20 m2 en de bovenverdieping wil ik voor de helft van een vloer voorzien, vanwege de lage hoogte van het totaal, zodat je toch overal bijna kunt staan, mits je een beetje aan de franse lengtenormen voldoet. Het dak is asymetrisch, dwz aan de voorzijde maar 2 meter en de achterzijde ongeveer 4 meter. De voorzijde wil ik gewoon van dakpannen voorzien, net als nu het geval is, maar de achterzijde maak ik van doorzichtig polycarbonaat kanaalplaat, zodat je veel licht binnen krijgt, maar ook vanuit je bed zomaar het bos in kijkt en de maan en sterren kunt zien als je in de nacht wakker ligt. Je hoeft niet bang te zijn voor inkijk, want het bos is sterk verwilderd en het zicht is niet meer dan 10 meter.
Op de beganegrond komt een heel eenvoudig keukenblokje, een toilet en douche en verder kijkt j vanaf de benedenverdieping ook zo naar de blauwe of grijze hemel vanwege het feit, dat de vloer van de bovenverdieping voor de helft open is.

De werkzaamheden ben ik al begonnen, het huisje is inmiddels te voet bereikbaar dankzij het wegkappen van de verwilderde begroeiing en iedere dag werk ik er een paar uurtjes aan. Als je goeie ideeën hebt hoor ik ze graag of kom gerust kijken of helpen.  
Af en toe laat ik foto's van de vorderingen zien.

Groetjes, Jan

 Voorzijde

 Zijkant met uitzicht

 Dak achterzijde, wordt doorzichtig

 maquette achterzijde met tweepersoonsbed op de verdieping

Auto's in Frankrijk

Afgelopen zaterdagavond op mijn terugreis uit St Maurice, waar we met de hele familie nieuwjaar gevierd hebben, stopte mijn Ford Transit zomaar ineens op 100 km van mijn huis af. Het was koud, donker en mistig maar gelukkig stond ik op een stuk rechte weg, zodat mijn knipperlichten door het aankomend verkeer tijdig gezien konden worden. Wat te doen? Frankrijk kent geen wegenwacht en ik kende geen garage in de buurt waar ik was. Toen maar de familie in St Maurice gebeld en die namen ogenblikkelijk actie. Een van de jongens kwam per auto naar ons toe en een ander ver familielid bleek in de buurt van onze pechplaats te wonen en werd door de familie gebeld en bood direct aan om met zijn 4X4 naar ons toe te komen om ons daarvandaan te slepen. Binnen 30 minuten was iedereen ter plaatse en vertrok de optocht richting de boerderij van het verre familielid, waar we na 20 minuten en vele bochten in de mist aankwamen. De Transit kon daar blijven staan en de andere jongen uit St Maurice zou ons naar huis rijden. Even een drankje ter afscheid en tijdens het daarbij behorende gesprek liet ik weten al bang te zijn voor een storing, omdat de Transit inmiddels 205.000 km op de teller had staan en nog nooit enig defect vertoond had. Ik was daarom aan het uitkijken naar een kleine boodschappenauto naast de Transit, voor het dagelijks gebruik.Het familielid waar we op bezoek waren, opperde plotseling dat zijn buurman een leuke kleine auto te koop had staan, die in staat van nieuw was, van de eerste eigenaar, die bovendien zelf monteur was, veel kilometers had gemaakt en door al deze eigenschappen geschikt leek als boodschappenauto, waarnaar ik aan het uitkijken was. Dus wij met z'n allen naar de buurman, waar inderdaad een prachtige Renault voor de deur stond met het bordje à vendre. De kleur was hetzelfde als de Transit, dus dat pastte uitstekend. Even wat heen en weer praten en de koop was besloten en wij konden onze weg vervolgen, zij het in een andere auto!
We waren maar twee uur later thuis, dan oorspronkelijk de bedoeling was, maar met een andere auto.
Nu ben ik dus eigenaar van twee auto's, want ik neem aan dat de Transit gerepareerd gaat worden, en in Frankrijk ben je dan geen uitzondering. Dat komt voornamelijk omdat ze geen wegenbelasting kennen en omdat de verzekeringen goedkoper zijn dan in Nederland. Als je in Frankrijk een auto koopt, zoals ik dat deed op zaterdagavond, moet je naar de sous-prefectuur om hem te laten registreren, hetgeen ik vandaag gedaan heb. Je betaalt dan eenmalig een bedrag afhankelijk van het soort auto en het vermogen en krijgt vervolgens de carte-gris, oftewel een kentekenbewijs. Even langs een garage om kentekenplaten te laten maken en op de auto te laten zetten en klaar is Jan. Al met al kost mij dit ongeveer € 230 en verder hoef ik nooit meer iets te betalen voor het gebruik van deze auto op de wegen. Ik moet wel verzekeren en dat komt in mijn geval op € 17 per maand. Dit systeem is dan ook de reden, dat je veel oude auto's op de weg ziet en bijna niemand z'n oude auto wegdoet. Wel is er de verplichte APK eenmaal per twee jaar, maar dat doet bijna niemand met z'n oude auto omdat de controle hierop niet via de registratie gaat, maar via oom agent, die daarvoor de auto moet staande houden en de papieren vraagt ter controle. Maar de meeste oom agenten hebben daar geen tijd voor en de kans op controle is daarom minimaal. Zo werkt het in Frankrijk en voor het bedrag van 30 euro in de maand kan ik me twee auto's veroorloven, wat overigens op het platte land geen overdreven luxe is, want zonder auto heb je niet te eten. Op de foto mijn nieuwe auto, trots voor mijn atelier.
tot spoedig

 

Champagne

Allereerst iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar en vooral een goede gezondheid! Bij de jaarwisseling hoort champagne en dat is zeker in Frankrijk het geval, maar ook elders op de wereld en dat komt de franse champagne industrie heel goed uit. Met de jaarwisseling in Frankrijk worden maar liefst drie  miljoen flessen champagne geopend!
Gisteravond (oudejaarsavond) hebben we op z'n frans met de hele familie een gezellige maaltijd gehad aan het einde waarvan er natuurlijk een fles champagne moest worden geopend. Voor dit doel had ik een fles champagne meegebracht om aan het eind van de avond via een daverende knal het nieuwe jaar te beginnen. Mijn champagne heette Crémant de Bourgogne, omdat de fles niet gevuld was in de Champagnestreek, maar hier ergens in de Bourgogne, waar ik zelf woon.

De gastvrouw, mijn vriendin Josette, had echter in de kelder van haar huis een oude fles champagne gevonden, die volgens haar minstens 40 jaar oud was en ooit door haar overleden man bij de geboorte van één van de kinderen was aangekocht. De fles zag er echt oud uit en het etiket was ook licht beschadigd geraakt in de loop van de minstens 40 jaar van haar bestaan. Zou die nog wel goed zijn was op dat moment een veelgehoorde opmerking van haar zoons en we besloten de fles open te maken en als die niet goed meer zou zijn, was er altijd nog mijn fles Crémant.
Op het etiket was nog net de afkomst van de fles te lezen: hij heette Louis Roederer , kwam uit Reims (in de champagnestreek) en was een BRUT PREMIER. Het jaartal was niet op de restanten van het etiket terug te vinden, maar na opening zouden we die wel terugvinden op de kurk.
De opening verliep voorspoedig met een zachte sisser en de glazen werden voorzichtig gevuld met het geestrijk vocht, dat inderdaad nog geestrijk bleek te zijn. Hij bubbelde nog, hetgeen betekende dat hij goed de afgelopen jaren doorstaan had. We proefden voorzichtig en het viel allemaal niet tegen.
Hoe oud was die fles nu eigenlijk? Na opening was het mogelijk de kurk nog te lezen en we ontdekten daar het jaartal 1959! Dit kwam ook overeen met de oudste zoon van de overleden man, die was namelijk in 1959 geboren en is op dit moment 55 jaar oud, net zo oud dus als deze champagne.
Nu komt het verrassende van dit verhaal!
Op moderne gezellige avonden, zijn er altijd wel jonge mensen tegenwoordig, die een zaktelefoon hebben waarop ze kunnen googelen  en het Internet bevragen. Zo ook bij ons, alle drie de aanwezig zoons hadden zo'n telefoon en al gauw werden de personalia van deze fles champagne ingetoetst met als gevolg dat zij vervolgens overspoeld werden met boodschappen en veilingopbrengsten behorend bij deze identiteit.
De opbrengsten van deze fles varieerden van € 13.000 tot € 16.000 afhankelijk van de kwaliteit van haar uiterlijk, zoals bijvoorbeeld het etiket. Omgerekend betekende dit, dat we ieder een heerlijk glas hadden gedronken van minimaal  €2.000 per glas! Er werd al gauw uitgerekend hoeveel maanden inkomsten dit zouden zijn voor de gastvrouw, die de rest van de avond vervolgens wat concentratieproblemen vertoonde.
We hebben deze avond feestelijk afgesloten met elkaar en besloten dat we de lege fles, die overigens nog €100 waard bleek te zijn, als herinnering zouden bewaren.
De Duitse filosoof Nietsche zei hierover ruim 100 jaar geleden: Glücklich ist wer vergiszt, was nicht zu änderen ist!